با نقد و بررسی انیمیشن Superman red son (سوپرمن پسر سرخ) یکی از جدیدترین و بهترین پروژه های دنیای دیسی در خدمت شما هستیم.
دو دنیای مارول و دیسی همیشه باهم رقابت داشته اند و سعی داشته اند همیشه از رقیب خود پیشی بگیرند و طرفدارهای خود را خوشحال کنند.در زمینه کمیک های نظر دقیقی نمیشه ارائه کرد که کدوم یک از این کمپانی ها بهتر عمل کرده اند و هرکس نظر مختص به خوش رو داره، اما در سینما و سریال ها تقریبا هرکسی اتفاق نظر دارد که دنیای سینمایی مارول بهتر عمل کرده است و با نظم خاص و خوبی که دارد تونسته دنیای سینمایی بدون برنامه دیسی رو شکست بده.اما برخلاف فیلم های سینمایی و سریال ها، در انیمیشن ها این دیسی هست که برتری رو در دست داره و حتی چندتا از بهترین انیمیشن های تاریخ رو به خودش اختصاص داده.
دیسی و وارنر تقریبا همیشه در زمینه انیمیشن سازی موفق ظاهر شده اند و علاوه بر انیمیشن های سینمایی، سریال های سینمایی اونهاهم موفق بوده که یکی از جدیدترین پروژه های اونها یعنی سریال هارلی کویین گواهی بر این داستان است.و یا انیمیشن بتمن لگو یکی از پرطرفدارترین و محبوب ترین انیمیشن های قهرمانی دنیا، پس در زمینه انیمیشن سازی ها باید از دیسی توقع بالایی داشت.
خوشبختانه دیسی در جدیدترین پروژه انیمیشن خود یعنی Red son که بر اساس کمیک هایی با همین نام ساخته شده، تونسته دوباره موفق ظاهر بشه و مهارت های خودشون در این زمینه رو به خوبی به رخ بکشه.قبل از همه چی باید گفت که با متفاوت ترین انیمیشن چندسال گذشته روبه رو هستید و به هیچ وجه توقعی که از انیمیشن دارید که مناسب کودکان است و داستان هایی کودکانه دارد در مورد این انیمیشن درست نمیباشند و به هیچ عنوان قابل مقایسه با انیمیشن هایی مثل فیلم های دیزنی نیست.
داستان (خطر لو رفتن داستان)
همونطور که قبلا در کمیک های این سری دیدیم با یکی از متفاوت ترین و خاص ترین داستان های کمیکی دیسی رو به رو هستیم.در این داستان دیسی داستان و منطق ۵۰ ساله خودش رو از بین میبره و عوض میکنه، داستان های و اتفاقات خیلی متفاوت هستند و تقریبا میشه گفت نمونه این داستان رو قبلا به هیچ وجه ندیده اید.
همیشه ما سوپرمن رو به عنوان نماد آمریکای مدرن و قدرتمند در فیلم ها و کمیک های دیسی دیده ایم که آمریکایی ها هم به این خاطر افتخاری زیادی کشورشون میکردند و در سینه این شخصیت هم میدیدیم که علامت S که بعضی معتقدند بودند منظور حرف اول کلمه states از united states است نقش بسته بود.اما در این داستان به کل همه چی از بین رفت، سوپرمن شخصیتی است که در اتحاد جماهیر شوروی بزرگ شده و در سینه اون هم علامت پرچم شوروی نقش بسته، و البته متفاوت ترین نکته این که اون برای دولت شوروی کار میکنه.(برای جلوگیری از لورفتن به داستان بیشتر اشاره نمیشود).
داستان به هیچ وجه شبیه به انیمیشن هایی که برای مثال از دیزنی سراغ داریم نیست و کاملا بزرگسالانه و عمیق است.داستان این انیمیشن از بسیاری از فیلم های موجود در جهان عمیق تر و با پیام تر است و شمارا وادار به تفکر میکند.
شخصیت هایی مثل سوپرمن، بتمن و واندروومن خیلی از چیزی که از اونها به خاطر دارید متفاوت هستند، اما این تفاوت به بهترین نحو اجرا شده و شما احساس غریبه بودن با این شخصیت ها نمیکنید، ویژگی های شخصیتی اونها و همینطور هدف اونها هنوز شبیه به قبل هستند، اما اونها تغییر کرده اند و این بهترین کلمه ای است که میشه درباره اونها در این داستان گفت، اونها تغییر کرده اند.
فیلم به داستان های سیاسی مرتبط است که در دنیای دیسی بی سابقه هستند و شمارا وادار به تفکر دوباره درباره شخصیت های این دنیای میکند.داستان دارای بحث درباره منطق های بشریت و فلسفه های گسترده است که درتلاش است تا دیدی بزرگ تر برای بیننده فراهم کند.درکل داستان بسیار بزرگ تر و خاص تر از انتظار شما برای یک انیمیشن است و نمونه اون رو قبلا در هیچ انیمیشنی ندیده اید.
البته نکته ای که مقداری اذیت کننده است، تلاش سازندگان برای تبلیغات مثبت برای آمریکا است و میخواهند در این بازی سیاسی نشان دهند که آمریکا از بقیه کشورها بهتر است و ناجی دنیا و زمانه است که به نوعی پروپاگاندای این کشور است.در کل نشون داده میشه که هیچ کشوری خوب مطلق نیست جز آمریکا که دائم درحال پیشرفت و ترقی است(به گفته داستان انیمیشن).
تکنیک ساخت و طراحی، صداگذاری
یکی از موفق ترین و پرفروش ترین انیمشین های یعنی قسمت دوم فروزن مدتی پیش توسط دیزنی منتشر شد.یکی از کارهای بزرگی که دیزنی برای این انیمیشن انجام داده بود، طراحی های ریز و خاص و دقیق شخصیت ها و روان بود موشن ها و نزدیک تر کردن فضاها به واقعیت بود.اما در این انیمیشن اصلا خبری از این ها نیست و دیسی سبک خاص و قدیمی خودش در ساخت انیمیشن هارا دنبال کرده و به اون پایبند بوده.
سبک موشن ها و فضاسازی ها دقیقا از نوع خاص دیسی است و به طور خاصی طراحی شده اند، اما در این سبک طراحی ها یکی از بهترین های ممکنه هستند و دقتی که در فیگورها و جزییات بدن و صورت های شخصیت ها به کار رفته است ستودنیست.تفاوت هایی که در ظاهر شخصیت ها داده شده با دقت انجام شده، این تغییر ها نه اونقدر متفاوت اند که بیننده رو با شخصیت غریبه کنند و نه اونقدر شبیه به قبل هستند که اونها تفاوت رو متوجه نشوند.
طراحی دنیا و فضای داستان هم همونطور که انتظار میرفت تیره و دارک انجام شده که با داستان همخونی زیادی دارد.
در زمینه صداگذاری این انیمیشن خیلی خوب عمل کرده اما عالی نبوده، در صحنه های نبردها و جنگ ها صداها دقیق و خیلی مناسب هستند هیچ اشتباه یا هماهنگ نبودن زمانی دیده نمیشه که البته از کمپانی با این اندازه انتظار دیگه ای نباید داشته باشیم.اما در زمینه صداگذاری شخصیت ها در خیلی صحنه های کم شاید یک یا دوصحنه کلمات هماهنگ ادا نمیشوند، البته با توجه به سبک ساخت کاملا عادی و قابل چشم پوشی هست اما بازهم باید به اون اشاره کرد.
یکی از نکاتی که حتما در شروع دیدن شمارو به وجد میاره و جذب اون میشین تیتراژها هستند، یکی از بهترین تیتراژهایی که تابحال دیده اید در این انیمیشن قرار دارند، طراحی خاص و جذاب و درعین حال دارک و پیرو از سبک دنیای دیسی، و اشاره به کلیت داستان در تیتراژها در کنار آهنگی حماسی و دلهره آور یکی از بهترین تیتراژها رو تشکیل داده اند که حتی ممکنه بخواهید چندبار از اول این تیتراژ رو ببینید.
تحول داستان و پایان داستان
قبلا هم اشاره کردیم که یکی از خاص ترین داستان هارو مشاهده کرده ایم، درکنار این سیر داستانی و شخصیت پردازی هاهم خاص بودند و به خوبی انجام شده اند.از کودکی سوپرمن که از دعوا با هم سن های خود سرباز میزند چون میترسد به اونها آسیب بزند تا پایان داستان تمرکز بر روی سوپرمن میمونه و به بهترین شکل هم انجام میشه.
درطول داستان کم کم سوپرمن از خدایی که همه فکر میکنند کامل است و همه چیز را میداند به فردی ضعیف تر تبدیل میشود که حتی قابل شکست دادن در نبرد هم هست، اما تمرکز بر روی بعد روانی و آگاهی اونه که نشون داده میشه هیچکس کامل نیست و همه نقص هایی دارند.
شاید فکر کنین که شبیه به بقیه انیمیشن های کمیک بوکی باید منتظر صحنه های زیاد درگیری و نبرد باشید، اما اینطور نیست و به غیر از چندصحنه درگیری که حتی از اونهام به بهترین نحو برای نشون دادن چیزی استفاده شده، نبرد خاص دیگه ای رو نمیبینیم.
(خطر لو رفتن) برای مثال صحنه ای که سوپرمن ساخته شده توسط لکس لوتر میره تا سوپرمن اصلی رو شکست بده، حتی در اونجاهم میبینیم که فیلم در تلاشه تا به ما زیاده خواهی و طمع انسان و البته غرور بی معنی رو نشون بده که سر انجام باعث نابودی میشه و از بین میره.
پایان داستان هم نبردی به خودش میبینه که شاید انتظاری که از یک نبرد پایانی داشتیم رو برآورده نکرد، اما بازهم از بهترین پایان ها به حساب می‌آید که داستان رو به خوبی تموم میکند.بعد از اینکه نشون میده حتی قدرتمندترین هاهم بی پایین کشیده میشوند، داستان به پایان میرسد که ابتدا دچار شوکی میشویم اما با صحنه ای بعد از آن دوباره داستان ساخته میشود و نگرانی ها رفع میشوند.
جمع بندی
بدون شک با یکی از بهترین انیمیشن های سال روبه رو هستیم، اما احتمالا به دلیل بازاریابی و تبلیغات ضعیف وارنر و دیسی بوده که به خوبی دیده و مطرح نشده.و یا حتی سوق دهی سیاسی و تبلیغاتی اما این فیلم لیاقت خیلی بیشتر از اینها رو داراست.
بدون شک از دیدن این انیمیشن لذت میبرید و میتونه دید شما به بعضی مسائل رو عوض کنه.این انیمیشن ارزش دیدن بالایی داره و قطعا پیشنهاد میکنیم که اون رو ببینین، در زمانی که خیلی از فیلم ها و سریال ها بدون داستان و بدون پیام خاصی فقط برای پول درآوردن ساخته میشوند، دیدن و ستایش اینگونه فیلم ها خالی از لطف نیست.
امتیازها:
Rotten tomatoes : 100%
بخوانید:
بررسی سریال his dark materials
10 فکت راجب معروفترین شخصیت های کمیک
۵ دلیل اینکه مون نایت بهترین مجازات کننده است
۵ سریال برتر کمیک بوکی نتفلیکس
